Profil użytkownika kocio
Nie ma co narzekać - animacja zrobiona blisko oryginału komiksowego, dobra kreska, sympatyczni bohaterowie i sporo humoru, więc można sobie pooglądać jako zabawny przerywnik. Wydaje mi się, że można było jednak nie robić tak szybkiej akcji, bo zanim się skupiłem na jakiejś scenie czy gagu, to już leciały następne, no i serial jest krótki, ledwie kilka odcinków. Ciekaw jestem odbioru międzynarodowego.
Bardzo dobra animacja, jak zwykle o ważnych sprawach, tym razem o pasji i jej różnych stronach, także tych ciemnych. Scenariusz jest bardzo bogaty, po jednym obejrzeniu na pewno ileś rzeczy mi umknęło, nawet wysłuchanie recenzji ze spojlerami nie odebrało mi wielu niespodzianek. Ten świat jest bogaty i otwarty, wizualnie nie boi się sięgania do eksperymentalnych form (choć mamy i fotorealizm miasta). Wspaniałe, wyraziste postacie drugoplanowe - fryzjer, saksofonistka, mama bohatera... Ale też dobrotliwe i ufne (choć nie naiwne!) Henie. Rewelacyjnie zrobione sceny grania jazzu, świetna muzyka, zdjęcia i montaż to smaczek sam w sobie. W tym bogactwie trochę zgubił się wątek młodej puzonistki i w ogóle bycia mentorem i nauczycielem, a szkoda, można je było lepiej wyeksponować. Ciekawe jest przedstawienie w tle czarnej społeczności. Humor rozmaity, i slapstick, i nawiązania do psychodelii... Ograniczenie wątków dałoby większą spójność, ale wybaczam filmowi ten eklektyzm - warto było!
Porządny film poznać po tym, że wciąga, jak absurdalny by nie był świat w nim przedstawiony, i "Palm Springs" niczego tu nie brakuje. A przy okazji oferuje też poważne refleksje nad życiem i związkami, chwilami bardzo przejmujące, bo w obliczu spraw ostatecznych. Jednak najsilniejszą stroną filmu jest humor, to bardzo dobra komedia z bardzo ciekawymi postaciami i frapującą zagadką. Czasem jest slapstickowy, czasem sytuacyjny, ale nieraz ma przy tym czarne oblicze. To przełamuje cukierkowość romansu i zapewnia równowagę, więc film mieści się w bezpiecznym centrum, ale nie obraża widza pustymi kliszami - jeśli są, to po coś. Irytowało mnie jedynie uproszczone podejście do nauki, osobiście zamiast na bełkot o kwantach postawiłbym na jakieś przypadkowe zdarzenie sugerujące z kolei dalsze eksperymenty jak wyjść z pętli, bo to jest bliższe życiu i historii nauki. W swojej kategorii film oceniam wysoko, a i w ogóle ogląda się dobrze, więc polecam.
Tak jak podejrzewałem, to wielkie widowisko z pełnym sznytem, scenografią i kostiumami, ale niespecjalnie interesujący film. Jacob Kowalski fajnie dobrany i budzi moją sympatię najbardziej, zwłaszcza pod koniec, gdy wreszcie jest trochę miejsca na postacie i relacje. Tina wydaje mi się niewykorzystana - wyrazista i obsadzona w roli sprawczej ląduje w końcu w pozycji cichej dziewczynki, naprawdę nie dało się inaczej? Zwierzęta istnieją głównie w momentach akcji, za szybko, więc trudno je polubić i się do nich przywiązać. Dopiero końcówka obiecuje coś lepszego, no ale to już może w części 2...